ستاد ملی صبر صلح بخشایش رضایت

او در ارتباط با مفهوم صبر در ادبیات ایران، گفت: «یکی از بنیادهای ایرانی که در فرهنگ ادب ایران هم بازتابی گسترده یافته است، شکیبایی است. در بیت‌هایی بسیار به اندرزهایی با شیوه‌های گوناگون ادبی می‌فرماید که سخنور در آنها خواننده و شنونده را به شکیبایی بازخوانده است و اندرز گفته است.»

او در ادامه گفت: «شکیبایی، به همان‌سان در داستان‌های فارسی هم جایگاهی ویژه دارد. چه زبانزدها(ضرب‌المثل) و داستان‌هایی که برگرفته از روایی(روایت‌های واقعی) دارد. یک نمونه زبانزد در زبان مردمی زبانزد عجله کار شیطان است.»

کزازی با بیان اینکه ایرانی‌ها شتاب‌زدگی در شکیبایی و واکنش‌های تند و خام را نپسندیده و در مقابل کنش‌های ناگهانی را کاری اهریمنی و بسیار زیانبار می‌دانند، عنوان کرد: «زیرا اگر کاری را خردمندانه با درنگ و بررسی با شکیب به انجام نرسانیم آن کار یا هرگز به انجام نمی‌رسد یا اگر برسد فرجام آن کار فرخنده‌ای نخواهد بود و با زیان‌هایی همراه خواهد شد.»

او ادامه داد: «اگر بخواهیم نمونه‌های از بیت‌های بلند و دل‌پسند فارسی را یاد کنیم، از بیتی از حافظ که در آن شکیبایی و درنگ در کار را هم‌دوش و همراه با پیروزی دانسته است، می‌توانیم استفاده کنیم که می‌گوید صبر و ظفر هر دو دوستان قدیمند/ بر اثر صبر نوبت ظفر آید.»

این استاد حوزه ادبیات فارسی گفت: «یکی از ویژگی‌های بنیادین در فرهنگ و منش ایرانی بخشندگی است. ما ایرانیان بر این باوریم که بخشش نه تنها از یارایی ما نمی‌کاهد، به وارونگی مایه افزایش آن می‌شود.»

کزازی افزود: «ما بهره بهینه از مایه وابسته خود برده‌ایم. اگر بهره درویش را از آن خواسته و دارایی که آفریدگار به ما ارزان داشته است ندهیم، زمینه را برای کاستن از دارایی خویش فراهم آورده‌ایم. از همین روست که سخن‌دانان ایران بارها در سروده‌های خویش از بخشش یاد کرده‌اند و به بخشندگی اندرز گفته‌اند.»

او با بیان اینکه نمونه برجسته‌ای از بخشندگی می‌توان از بوستان سعدی یاد کرد، گفت: «سعدی در بوستان شیوه درست و به آیین زیستن را به ما می‌آموزد از این روست که او یکی از باب‌های هشت‌گانه سعدی‌نامه را به بخشش و نیکوکاری اختصاص داده است.»