ستاد ملی صبر صلح بخشایش رضایت

اما نخستین مظهر صبر در فرهنگ ما و نخستین اسمی با شنیدین این کلمه به ذهنمان خطور می‌کند، حضرت ایوب(ع) است که صبر ایشان در آزمون‌های الهی شهره آفاق است. خداوند ایشان را در سوره «ص»، صابر، بهترین عبد و اواب خوانده است.

روایت‌های بسیاری در خصوص نوع مصائب و سختی‌هایی که ایوب نبی(ع) را پالایش کرده‌اند، وجود دارد. از عفونت‌های حاد تا دیگر دردها. البته حرف این مطلب ربطی به نوع شکنجه‌های ایشان ندارد به هر حال همه متفق‌القول هستند که ایشان بر سخت‌ترین سختی‌ها پیروز شده‌اند.

در قرآن کریم آیات 83و 84 سوره انبیا در خصوص حضرت ایوب آمده: «خدای تعالی او را به ناراحتی جسمی و داغ فرزندان مبتلا کرد و سپس هم عافیتش داد و هم فرزندانش را و مثل آن ها را به وی برگرداند و این کار را به مقتضای رحمت خود کرد به این دلیل که سرگذشت او مایه عبرت دیگران باشد.»

مساله اصلی این یادداشت به فصل نهایی و نجات ایوب(ع) از مشکلات برمی‌گردد و بانویی که شاید باید فداکاری و گذشت ایشان را بازخوانی کرده و بیشتر از گذشته تکریم کنیم. نام این بانو «رحمت» است که او را می‌توان یکی از انسان‌هایی دانست که می‌تواند به عنوان الگوی گذشت و فداکاری در جامعه مطرح شود. نسب این بانو به افراییم بن یوسف بن یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم(ع) زنی از نسل سه پیام‌آور خدا که یکی از آن‌ها از پیامبران اولو‌العزم محسوب می‌شود. حضرت ابراهیم که دین اسلام و حضرت محمد(ص) نیز ادامه دهنده راه آن پیامبر و در تکمیل مکتب و شریعت او بوده است. در سوره انعام آیه 90 آمده است: «ثنای جمیل خداوند تعالی نسبت به آن جناب، خدای تعالی ایوب را در زمره انبیا و از ذریه ابراهیم شمرده و نهایت درجه ثنا را بر او خوانده.»

این زن در آخرین روز مصایب ایوب نبی با موقعیت عجیبی مواجه می‌شود. گیسوانش را در بهای لقمه نانی که عامل حیات شوهرش است طلب می‌کند و این بانو از بخشی از وجود خودش که شاید بعد از جدا شدن متضمن گناه نیست، می‌گذرد تا به انسانی که به او اعتقاد دارد. یعنی یعقوب کمک کند آیا چنین گذشتی در آن دوره تاریخی که ایوب نبی به دلیل بیماری و ضعف خود از طرف همه انسان‌ها مطرود شده، کوچک است؟ فراموش نکنیم در آن دوره امکان اهدای عضو یا غیره و ذلک نبوده و شاید همسر ایوب(ع) با این کار عجیب و این گذشت جالب شایسته تحسین چندباره و مکرر انسان‌هاست.

در نهایت زندگی ایوب(ع) در بازخوانی مجدد حاوی نکته‌ای است که اساس این یادداشت و می‌توان آن را زندگی یا ازدواج صبر و گذشت خواند و باز هم در تاریخ و قرآن کریم مداققه کرد که سرچشمه‌ای دائمی برای کشف و شهود است.